De olijfgaard

Onze olijfgaard ligt net buiten Bisenti, tussen de heuvels van Abruzzo.
Hier staan 225 olijfbomen, verspreid over het glooiende landschap waar elke boom zijn eigen karakter heeft.
In de vroege ochtend is het er stil — alleen het geluid van vogels en het zachte ritselen van de bladeren in de wind.

Het is op deze plek dat onze olie begint: met gezonde grond, zon, regen en aandacht.
Alles wat Casa Goccia bijzonder maakt, groeit hier — langzaam, eerlijk en in harmonie met de natuur.

Start van het plukken

Wanneer de olijven beginnen te kleuren, leggen we de netten uit onder de bomen.
Het is het teken dat de oogst eraan komt — een moment waar we het hele jaar naar toeleven.
De geur van aarde, olijfbladeren en herfst hangt in de lucht; het land maakt zich klaar om te delen wat het heeft gegeven.

Met familie, buren en vrienden plukken we de olijven met de hand.
Soms zacht, soms met een kleine kam om de takken te helpen lossen.
Het is rustig werk, maar met ritme — elke olijf die valt, is een stukje van het jaar dat voorbij is.
Zo wordt de oogst niet alleen arbeid, maar ook een traditie die verbindt.

De geplukte olijven worden voorzichtig in kratten gelegd — stevig, maar luchtig genoeg om ze te laten ademen.
De glanzende vruchten, groen en paars door elkaar, vangen het laatste licht van de dag.
Binnen enkele uren brengen we ze naar de molen, zodat hun frisheid behouden blijft.
Wat begint in de boom, gaat nu op weg om olie te worden.

Zodra de laatste kratten gevuld zijn, rijden we naar frantoio Tini.
De geur van verse olijven vult de auto — kruidig, groen en vol leven.
Bij de frantoio wachten al meer boeren met hun eigen oogst;  iedereen weet hoe belangrijk dit moment is.

 
Het persen
De olijven worden gewassen, gemalen en koud geperst, langzaam en met zorg. In de Frantoio hoor je het zachte zoemen van de machines.
Elke stap gebeurt met aandacht, zonder hitte of toevoegingen — alleen pure olijven, niets meer.

 
De eerste druppel
Dan komt het moment waar alles om draait: de eerste druppel olie stroomt uit de pers.
Heldergroen, vol geur en leven — het resultaat van een jaar werk.
Iedereen kijkt even stil toe. Het is meer dan olie; het is de smaak van onze heuvels, gevangen in vloeibaar goud.

De geur
Zodra de olie vers uit de pers komt, vult de ruimte zich met een geur die je nooit vergeet.
Groene appel, vers gras en een vleugje amandel — puur en levendig.
Het is de geur van versheid, van iets dat recht uit de natuur komt.

 
De smaak
Een slok van de nieuwe olie vertelt alles: zacht in het begin, dan fris en fruitig, met een lichte bitterheid aan het einde.
Dat natuurlijke randje is precies wat een echte extra vergine olijfolie onderscheidt.
Het prikkelt even in de keel — het teken van hoge kwaliteit en gezonde polyfenolen.

 
Het karakter
Elke oogst heeft zijn eigen karakter, gevormd door zon, regen en tijd.
Onze olie is nooit precies hetzelfde, maar altijd eerlijk, zuiver en herkenbaar Abruzzo.
Ze vertelt het verhaal van onze bomen — en van de mensen die er met aandacht voor zorgen.

Het vullen
Wanneer de olie tot rust is gekomen, begint het volgende stille moment: het vullen van de flessen.
Elke fles wordt met zorg gevuld, rechtstreeks uit de roestvrijstalen tanks waar de olie helder en goudgroen in glanst.
Het is precies werk — geen massaproductie, maar aandacht in elke druppel.

Het etiketteren
Daarna krijgt elke fles haar gezicht.
We brengen het Casa Goccia-etiket aan, zorgvuldig recht, want dit is meer dan een naam: het is ons verhaal in een fles.
Eenvoudig, eerlijk, herkenbaar — net als de olie zelf.

De fles is klaar: helder glas gevuld met goudgroene olie, afgesloten met een zwarte dop en ons Casa Goccia-etiket dat zacht glanst in het licht.
Eenvoudig, strak en eerlijk — precies zoals we het bedoeld hebben.
Wanneer je ze naast elkaar ziet staan, voel je de rust van het ambacht: elke fles even zorgvuldig gevuld, even vol karakter.

Klaar voor vertrek
De flessen worden ingepakt, gelabeld en klaar gezet voor hun reis naar Nederland.
Tussen het metaal van de tanks en het zachte licht van de werkplaats staan ze even stil —
als kleine herinneringen aan de heuvels van Abruzzo, klaar om gedeeld te worden.